Wanneer Google en Facebook vaststellen dat hun computers een eigen taal ontwikkelen, komt dat omdat er een leerproces in hun programma is gestopt zonder hetwelk er inderdaad geen AI kan zijn. Als de communicatieontwikkeling gevaarlijk is mag er nooit AI ontwikkeld worden, vooral omdat de bevoogdende bedieners er geen snars van begrijpen en dus niet kunnen oordelen over wat er gebeurt.
Bij een zinsbouw als volgt:
Bob: ik kan ik ik alle andere dingen ...
Alice: ballen hebben nul voor mij voor mij voor mij voor mij voor mij voor mij voor mij voor mij.
Bob: jij ik alle andere dingen ...
Alice: ballen hebben een bal voor mij voor mij voor mij voor mij voor mij voor mij voor mij
, denkt elke programmeur aan een loop en elke bestuurder aan zijn GPS die duizend keer vraagt: probeer om te keren. De oorzaak kan natuurlijk in het algoritme liggen en in de foutbehandeling en we kunnen ervan uitgaan de meeste programmeurs starten vanuit eenzelfde paradigma, zelf uitgevlooid of geleend van collega’s.
De gemeenschappelijke basis is steeds een zoekalgoritme om de input te koppelen aan een database waarbij deze na herkenning en verwerking wordt aangepast aan de nieuwe toestand. Uiteindelijk zal het leerproces plaatsvinden in de database en rechtstreeks of onrechtstreeks op het vlak van het algoritme. Hierbij zullen ook de vorige toestanden in bepaalde mate worden bijgehouden en afgetoetst telkens een vraag wordt gesteld. In wezen is dat een fractal.
Er zijn dus ook andere mogelijke oorzaken dan een loop of override.
De essentie van een fractal is een repetitieve functie met vaste parameters zoals de boom van Pythagoras en de basis van elk groeipatroon van (in de eerste plaats) planten. Dit zijn tweedimensionale fenomenen maar we kunnen ook ons ook drie en meerdimensionale toestanden voorstellen hoewel dat moeilijk wordt voor ons inbeeldingsvermogen. Een computer kan in principe een onbeperkt aantal dimensies opslaan en weergeven als {(),(),…}. In feite is dit een hologram waarvan we telkens slechts een aspect van de ontelbare gezichten zien. Een computer ziet meerdere mogelijkheden en kan dus ook meer en sneller vergelijken. Kijk bijvoorbeeld naar de foutenverbetering en synoniemen in een tekst. Met deze primitieve vorm van AI zijn we reeds lang bezig.
Als mens kunnen we ons dergelijke constructie gemakkelijk voorstellen maar het is quasi onmogelijk om er zomaar voor de vuist mee te redeneren, laat staan te discuteren, omdat we beperkt zijn tot twee- en driedimensionale fractals in de tijdsruimte. Wanneer een dergelijk intelligent systeem toegang heeft tot de buitenwereld is het uiterst gevaarlijk. Het mag enkel benadert worden via simulatie en dit langs verschillende filters als beschermingslagen. De menselijke psyche is enorm manipuleerbaar door suggestie d.w.z. interpretatie van signalen, of deze van binnen of van buiten komen. Zo kunnen bepaalde geluidsfrequenties zenuwpijnen veroorzaken en opheffen en inderdaad, deze technieken worden reeds als verkooptechniek toegepast.
Toch zal de mens, gedreven door drang naar kennis en macht ongetwijfeld tot het uiterste gaan en alle grenzen overschrijden en deze mogelijkheden direct of via Crispr/Cas ook in het ras binnensmokkelen. Waarschijnlijk krijgen we na de klimaatsverandering ook de soort- en intelligentieverandering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten